Krok za krokiem.

Czasami chciałoby się coś przyspieszyć, ale szara rzeczywistość niestety nie pozwala.
Na koniec lutego chciałam się pochwalić urobkiem w moim domku, ale jak zwykle zabrakło mi czasu, a troszeczkę tam się dzieje, bo wreszcie dotarłam do zaprzyjaźnionej pasmanterii i dokupiłam następną partię muliny. Jeszcze jeden taki wypad i będę miała wszystkie kolorki, ale zaczyna mnie troszeczkę przerażać moje tempo przy tej pracy, na usprawiedliwienie siadam do niej tylko w niedziele i święta, ale nie zawsze w te dni mam wolne, więc i krzyżyków przybywa mało. Koniec marudzenia pokazuję to co mam:

Z domkiem idzie mi wolno, ale za to sweter z dziurami robi się szybciutko, bo i gruba włóczka i grube druty.Ostatnio robiło mi się fajnie w podróży i w kolejce do lekarza, czas szybciej leciał, a i efekty widać:

Pierwsze były rękawy, a przód i tył robiłam na okrągło, jeszcze kawałek i będzie wykańczanie  przy szyi i wszycie rękawów i będzie jeszcze można ponosić tej wiosny:).
Coraz bardziej podoba mi się moja pajęcza chusta w niej też troszeczkę przybyło:

Do końca jeszcze troszeczkę, ale do lata mam nadzieję, że skończę, będzie świetna do letnich kreacji:).
Jeden sweter się kończy, a następny zaczyna, ale już lżejszy i w delikatniejszym kolorze:

Na koniec kolejny obrazek z różami, mam ostatnio do nich słabość. myślę, że wyhaftuję ich więcej:

I tak krok za krokiem będę kończyła dzisiejszego posta:).
Teraz popołudniowa kawa z serniczkiem i kilka chwil z domkiem:).
Pozdrawiam przed wiosennie Wszystkich tu zaglądających:).
Małgosia.