Kocyk dla Amelki.

Małe dziewczynki lubią mięciutkie rzeczy, więc wydziergałam dla Niej taki kocyk:

Biała włóczka dla niemowlaczków się sprawdziła, kocyk wyszedł milutki i bardzo dobrze się go robiło.

Wzór bardzo prosty, a wybrała go mama Amelki:).

Cały urok w prostocie:).

Brzeg wykończyłam szydełkiem, słupkami i muszelkami.

Jak zwykle zapomniałam zmierzyć robótkę, ale oparcie kanapy ma 110cm, więc kocyk ok 80-85 cm szerokości i ok 90-95 długości. Mam nadzieję, że Amelka tak szybko z niego nie wyrośnie:)).

Poskładany  wywędrował do nowej właścicielki i z tego co się dowiedziałam, dobrze jej służy:)).

Mam plany na kolejny kocyk, tym razem dla kawalera, a wzór ma być niespodzianką.

W kąciku czytelniczym kontynuacja rozpoczętej trylogii:

Nowe życie w nowym miejscu pełne wrażeń, nauki, przeżyć. Czy w cyrkowej rodzinie można być szczęśliwym?

Czas się zatrzymał dla bohaterki, choć życie płynęło dalej. Czy można wszystko po raz kolejny zaczynać od nowa? Warto przeczytać, wciąga niesamowicie:)).

Na dzisiaj tyle, albo aż tyle.
Zanosi się na burzę, więc idę sprawdzić co robią zwierzaki i zamknąć okna, choć chętnie pooglądam burzę z tarasu, bardzo lubię:).

Pozdrawiam wszystkich majowo, jeszcze wiosennie i burzowo:)).

Małgosia.

Zielona chusta z kotem:)).

Wiosna za oknem, więc u mnie na szydełku też:

Zaczęłam chustę dla córci, pierwszą z kilku zamówionych. Dłubię w każdej wolnej chwili:

Sporo chusty powstawało w kolejkach do lekarzy, zamiast się stresować machałam szydełkiem:)):

To jeszcze nie koniec, ale pierwsze przymiarki na Zosi:

Zapowiada się ciekawie:

Pierwsza w tym roku sesja zdjęciowa na tarasie:

Tutaj zapomniałam, że nie robi się zdjęć pod słońce:).

Tutaj widać przejścia kolorów:

Zosia w swoim żywiole, prezentuje chustę w całej okazałości:

Kilka detali, bo wykończenie troszeczkę inne niż w oryginale:

A oto ten tytułowy Kot:)).

Tyle mi zostało z kokonka 1200m 3-nitkowego:

W prawym dolnym rogu kokonek, z którego zrobiłam chustę, a następne czekają na pomysły, dwa już mi chodzą po głowie:)).

Anomalia- po raz kolejny zakwitł mi grudnik, czyżby zapowiadał chłody, a może śniegi?

Czas chwalenia się czerwonym domkiem:

Rośnie, rośnie...

Kącik z książką, jak zwykle otwarty:

Czy można kochać za bardzo? Jak być szczęśliwym? Tych odpowiedzi nie ma w tej książce, ale czytając ją możemy się zastanowić, jak to osiągnąć.

Pierwsza część tryptyku, zaczyna się od czarów, ale losy bohaterów nie są wcale takie takie czarowne. Akcja wciąga niesamowicie i trudno się oderwać od czytania.


Ależ się rozpisałam:)). Na dzisiaj koniec, muszę znaleźć schemat do następnej chusty:)).

Pozdrawiam Wszystkich cieplutko i majowo, a straszą, że także burzowo i gradowo, oby nie.

Małgosia.