"W poszukiwaniu zaginionego czasu"

Ten tydzień minął mi tak szybko, że aż się zdziwiłam wczoraj, że to już sobota.
W robótkach monotonnie, dłubię jedną za drugą. Skończyć udało mi się tylko krawat dla synka:

Oczywiście Zosia musiała go przymierzyć, nawet zielony jej pasuje.

Wzór prosty, perłowy, czyli pojedynczy ryż na prawej i lewej stronie:

Styl raczej sportowy, oczywiście podszyty satynową taśmą i szlufka na dyndający koniec:

I klasyczny ślimaczek:

W temacie krawatów to zaczęłam następny granatowy, ale tym razem w stylu sportowym.

Kupiłam też czarną włóczkę na następny, ale jeszcze nie wiem w jakim stylu będę robiła, to się okaże jak dotrze paczka ze zrobionymi(wysyłam jutro) i synek podejmie decyzję.

Trochę skłamałam, bo skończyłam kolejną pisankę, zostały mi już tylko trzy do kompletu:

Kolekcja się rozrasta:

Pogoniłam też zające po łące:

W obrusach udało mi się podrobić tylko zielony, trochę haftu i trochę koronki:

Kiepskie zdjęcia, muszę zmienić miejsce ekspozycji, no i oczywiście znaleźć więcej czasu na dłubanie.

Dzień co raz dłuższy, słonko świeci i już grzeje, a ja ciągle mam tyły.

Chciałabym robić tyle rzecz na raz, a tak nie idzie.

Zebrało mi się na sentymenty, bo właśnie w tym tygodniu znalazłam "zaginiony czas", a to za sprawą moich przyjaciółek: z jedną nie widziałam się dokładnie rok, mimo tego, że mieszkamy blisko (nie całe 10km od siebie), ale ciągle nam nie po drodze, ale w czwartek się udało:)). Z drugą nie gadałam od sierpnia, ale w piątek zamieniłyśmy kilka słów, a dzisiaj wypiłyśmy nawet kawkę. Największą niespodziankę sprawiła mi ta trzecia, odnalazła mnie po 25 latach, poznałyśmy się w pierwszej pracy, ja wyjechałam na drugi koniec Polski, a Ona została tam do dziś. I w nosie mam, że z czymś nie nadążam, najważniejsi są ludzie.

Tym optymistycznym stwierdzeniem kończę na dzisiaj.

Pozdrawiam wiosennie, słonecznie i optymistycznie:))

Małgosia.