Powiało...

Wieje,gwiżdże i mało głowy nie oberwie, dlatego dzisiaj siedzę  domu:).
Zosia  zamotała się w baktusa i żadne wiatry jej niegroźne:

Ona, jak zwykle potrafi się ustawić, a raczej opatulić:)):

Włóczka na tego baktusa to dwa szaliki, które mi się znudziły, na zdjęciach tego nie widać, ale jeden jest biały, a drugi ze złotą metaliczną nitką:

Dwa rzędy robiłam z jednego kłębka,a dwa kolejne z drugiego i takim sposobem powstał baktus słusznych rozmiarów:

W pionie i w poziomie robi wrażenie:):

Nawet mi się pomyślało, że można go zszyć i powstanie kaptur.

Choć chwilowo zima zawiesiła swoje panowanie, to w razie nawrotu będzie czym się zamotać:).

W następnym poście także będzie coś dzierganego, albo na drutach, albo szydełkiem, w zależności co szybciej skończę:)).

Teraz coś dla ducha:

Czy można zabić z miłości? Można, ale dużo gorzej, gdy robi się to wielokrotnie:(.
W tedy jest to chore uczucie, oby tylko w książkach:).

Wspomnień czar:). Tak wiele może zdarzyć się w życiu, ale najważniejsze żeby u kresu dni niczego nie żałować i zostawić po sobie dobre wspomnienia. Książkę czyta się z wielką przyjemnością:)).

I to by było na tyle, idę się delektować wolnym dniem, ale za to w nagrodę pracuję w sobotę:)).

Pozdrawiam Wszystkich cieplutko, do następnego posta:)).

Małgosia.